 τελευταία ενημέρωση: 29/01/2012 | ||
| Ένα ξερό δαμάσκηνο την ημέρα | ||
| Σύκο Γλυκός πειρασμός | Το κυδώνι ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ | |
 |
Τα φρούτα του Μαγιού! Ποιος μπορεί να αντισταθεί στα φρούτα της Άνοιξης; Είναι η εποχή που η πανδαισία των χρωμάτων στον πάγκο του μανάβη μάς γεμίζει ευεξία και χαρίζει υγεία... |
Το καλοκαίρι είναι μια εποχή που προτιμούμε και συνηθίζουμε να καταναλώνουμε περισσότερα φρούτα και λαχανικά, σε σαλάτες ή μαγειρεμένα, δεδομένου ότι οι υψηλές θερμοκρασίες ευνοούν την κατανάλωσή τους, πολλές φορές και ως υποκατάστατα πλήρων γευμάτων. Αντίθετα, το χειμώνα, οι περισσότεροι από εμάς μειώνουμε την κατανάλωσή τους, τη στιγμή που στην αγορά υπάρχει μεγάλη ποικιλία λαχανικών και φρούτων για να διαλέξουμε. Τα χειμωνιάτικα φρούτα και λαχανικά έχουν υψηλή διατροφική αξία και υπέροχη γεύση και πρέπει να αποτελούν βασικό συστατικό της διατροφής μας κατά τη διάρκεια του χειμώνα, κυρίως για να ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού μας. Παρακάτω δίνονται διατροφικά στοιχεία για τα πιο δημοφιλή φρούτα και λαχανικά που βρίσκουμε στον πάγκο της λαϊκής κατά τους χειμερινούς μήνες. Ακτινίδιο: Είναι ένα ιδιαίτερο σε μορφή και γεύση φρούτο, το οποίο περιέχει περισσότερη βιταμίνη C από οποιοδήποτε άλλο φρούτο. Περιέχει ακόμα κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, ιχνοστοιχεία, ενώ κύριο χαρακτηριστικό του είναι οι φυτικές ίνες. Προσφέρει λόγω της αντιοξειδωτικής του αξίας αντιμικροβιακή προστασία. Οι φυτικές του ίνες συμβάλουν στην καλύτερη πέψη, αλλά και λειτουργία του εντέρου. Βέβαια απαιτείται προσοχή, αφού τα σποράκια που περιέχει είναι επικίνδυνα και πρέπει να αποφεύγονται σε παθήσεις όπως εκκολπωμάτωση, γαστρίτιδα, έλκος, ενώ το «τριχωτό» του δέρμα προκαλεί δερματική αλλεργία σε πολλούς, που το αποφεύγουν για αυτόν το λόγο. Ενα μικρό ακτινίδιο 70 γραμμαρίων δίνει 45 θερμίδες και 2,1 γραμμάρια φυτικών ινών, ενώ αποδίδει πάνω από το 100% των ημερήσιων αναγκών σε βιταμίνη C. Μανταρίνι: Το μανταρίνι ανήκει στα εσπεριδοειδή φρούτα και είναι μια πολύ καλή πηγή βιταμίνης C. Εχει ένα διακριτικό άρωμα που το χαρακτηρίζει. Το μανταρίνι είναι επίσης πλούσιο σε ευεργετικά καροτινοειδή. Δύο μέτρια μανταρίνια (συνολικά 100 γραμμαρίων) αποδίδουν περίπου 53 θερμίδες. ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ Μήλο: Το μήλο είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα φρούτα του χειμώνα, αν και το βρίσκουμε και τις άλλες εποχές. Είναι καλή πηγή φυτικών ινών ίνες (3-5 γρ. κυρίως με τη φλούδα) και πηκτίνης, στοιχείο που το καθιστά χορταστικό. Είναι επίσης πηγή βιταμινών όπως Α & C και άλλων αντιοξειδωτικών (κυρίως φλαβονοειδή) ωφέλιμων για τον ανθρώπινο οργανισμό, αφού του προσφέρει αντιγηραντική, αγχολυτική και αντιπυρετική προστασία. Θερμιδικά αποδίδει 65 kcal ανά 125 γραμμάρια (τεμάχιο), με υψηλό ποσοστό νερού, που φτάνει το 84%. Ένα μήλο κι άλλο μήλο... Μπανάνα: Η μπανάνα είναι ένα φρούτο που δίνει ενέργεια και τονώνει, ενώ λόγω της τρυπτοφάνης που περιέχει επηρεάζει τα επίπεδα σεροτονίνης του οργανισμού, προσφέροντας καλύτερη διάθεση. Αποτελεί καλή πηγή βιταμίνης Α& C, καλίου και σιδήρου. Βοηθάει σε καταστάσεις όπως διάρροιες, αλλά και δυσκοιλιότητα. Είναι ίσως πιο πλούσια σε σάκχαρα και θερμίδες από άλλα φρούτα, αλλά αυτό σίγουρα δεν την καθιστά και «παχυντική». Αποτελεί καλό ενδιάμεσο σνακ ή ελαφρύ γευματίδιο πριν από την άσκηση. Μία μέτρια μπανάνα 120 γραμμαρίων αποδίδει 110 θερμίδες, με πάνω από 3 γραμμάρια φυτικών ινών. Πορτοκάλι: Το πορτοκάλι είναι ίσως το φρούτο που χαρακτηρίζει την εποχή του χειμώνα. Είναι μια εξαιρετική πηγή βιταμινών και κυρίως της C, όπως και άλλων αντιοξειδωτικών ουσιών όπως τα β-καροτένια. Προσφέρει λοιπόν υψηλή αντιική, αντιβακτηριδιακή και αντιγριπική προστασία, θωρακίζοντας τον οργανισμό και προσφέροντας υψηλή προστασία. Το πορτοκάλι, όπως και τα άλλα εσπεριδοειδή συμβάλλουν, λόγω των ινών που περιέχουν, στη μείωση της χοληστερίνης. Επίσης συμβάλλει στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου από φυτικές του πηγές. Θερμιδικά αποδίδει 85 kcal ανά 185 γραμμάρια (τεμάχιο). ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ Ρόδι: Είναι ένα φρούτο πλούσιο σε βιταμίνες (Α, C, Ε, φυλλικό οξύ), σίδηρο, κάλιο και φυτικές ίνες, με σχετικά χαμηλές θερμίδες. Περιέχει τρεις διαφορετικές αντιοξειδωτικές ουσίες που ονομάζονται: τανίνες, ανθοκυανίνες και το ελλαγικό οξύ. Αυτές οι ουσίες του προσδίδουν μια πολύ υψηλή αντιοξειδωτική ικανότητα, μεγαλύτερη και από αυτή του κόκκινου κρασιού ή του πράσινου τσαγιού. Εχει, λόγω των υψηλών επιπέδων αντιοξειδωτικών ουσιών αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις, θεραπευτικές και επουλωτικές ιδιότητες. Συμβάλλει και στην καρδιαγγειακή προστασία αφού εμποδίζει την οξείδωση της «κακής» χοληστερίνης (LDL). Πρόσφατες μελέτες το συνδέουν με πρόληψησ υγκεκριμένων μορφών, όπως του προστάτη. Μισό φλιτζάνι χυμού ροδιού ή καρπών αποδίδει 73 θερμίδες και περίπου 3 γραμμάρια ινών. |
Βερίκοκο: Σύμμαχος στη δίαιτα Γράφει: Βαραγιάννης Α. Παν, Kλινικός Διαιτολόγος Πορτοκαλοκίτρινο φρούτο, ιδιαίτερα σαρκώδες, χυμώδες με πλούσια γλυκιά γεύση και σημαντικά οφέλη για την υγεία. Στην παραδοσιακή ιατρική το βασικό φαρμακευτικό τμήμα του ήταν ο πυρήνας του. Επίσης, θεωρείται πηγή ζωής και μακροζωίας ενώ ο Νομπελίστας G.S.Whipple, το 1934, χαρακτήρισε το βερίκοκο ισάξιο του συκωτιού όσον αφορά την αναδημιουργία της αιμοσφαιρίνης. Παγκοσμίως την μεγαλύτερη παραγωγή την έχουν οι Η.Π.Α. και πιο συγκεκριμένα η Καλιφόρνια, ενώ ακολουθούν το Ιράν, η Κίνα, η Ισπανία, η Συρία και η Γαλλία. Η Ελλάδα κατέχει την 6η Θέση στην Ευρώπη με παραγωγή μεγαλύτερη από 40.000 τόνους το χρόνο. Περιεκτικότητα σε θρεπτικά στοιχεία Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη Α και περιέχει υδατάνθρακες, πεκτίνη, βιταμίνη C, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β2, β-καροτένιο, σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, ενώ συνάμα αποτελεί κύρια πηγή κυτταρινών. Δεν περιέχει καθόλου χοληστερίνη και νάτριο. Πίνακας 1:
Οφέλη για την υγεία Δυστυχώς, επειδή το βερίκοκο δεν έχει μελετηθεί μεμονωμένα, οι φαρμακευτικές του ιδιότητες δεν έχουν ανιχνευτεί πλήρως. Ωστόσο, τα βερίκοκα βρίσκονται ψηλά στη λίστα των φρούτων και λαχανικών που βοηθούν στην πρόληψη ορισμένων μορφών καρκίνου (Breast J. 2007)-κυρίως του πνεύμονα και πιθανώς και του παγκρέατος- οι οποίοι σχετίζονται με το κάπνισμα και οι όγκοι τους αντιμετωπίζονται εξαιρετικά δύσκολα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα βερίκοκα, όπως και άλλα ανοιχτόχρωμα πορτοκαλί φρούτα ή λαχανικά, περιέχουν μεγάλες ποσότητες β-καροτένιου, μια μορφή βιταμίνης Α που στις εργαστηριακές δοκιμές αποδεικνύεται ισχυρή ενάντια στον καρκίνο του πνεύμονα και του δέρματος. Επίσης, το β-καροτένιο συντελεί στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, μέσω της αύξησης της δραστικότητας των προστατευτικών φυσικών φονικών κυττάρων, τα οποία αποτελούν ένα ξεχωριστό πληθυσμό λεμφοκυττάρων που έχουν την ικανότητα να επιτίθενται σε κύτταρα που έχουν προσβληθεί από ιούς. Δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι το β-καροτένιο είναι το πιο διαδεδομένο καροτενοειδές που περιέχεται σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι φρούτα και λαχανικά με βαθύ κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα, όπως είναι τα βερίκοκα, το πεπόνι, η ντομάτα και τα καρότα. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα άτομα που τρώνε πολλά από τα παραπάνω φρούτα και λαχανικά παρουσιάζουν μικρότερα ποσοστά καρκίνου του πνεύμονα και του λάρυγγα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο βασικός προστατευτικός παράγοντας είναι το β-καροτένιο, αν και συνηγορούν στο ότι υπάρχουν και άλλοι άγνωστοι ακόμη παράγοντες στα βερίκοκα και σε άλλες τροφές που συμβάλλουν θετικά. Σήμερα, τα βερίκοκα θεωρούνται τροφή ισχυρά προληπτική ενάντια στον καρκίνο και ιδανική για τους πρώην καπνιστές. Οι πλούσιες σε β-καροτένιο τροφές φαίνεται πως έχουν την ικανότητα να μειώνουν τις άδηλες καρκινικές συνέπειες του καπνίσματος. Ακόμη, τα βερίκοκα ενδείκνυνται στην αναιμία, κυρίως λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε σίδηρο καθώς προάγουν την αιμοποίηση. Επίσης, είναι πολύτιμα και σε αυτούς που παρακολουθούν μια δίαιτα αδυνατίσματος, γιατί οι υδατάνθρακες, που περιέχουν, ικανοποιούν την αίσθηση του γλυκού, χωρίς να προσδίδουν πολλές θερμίδες. Γενικά είναι πολύ εύπεπτα και θρεπτικά καθώς συνιστώνται για παιδιά που παρουσιάζουν καθυστερημένη ανάπτυξη αλλά και κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης. Χρησιμοποιείται φρέσκο για τη θεραπεία της διάρροιας, λόγω της στυπτικής του δράσης, αντιθέτως χρησιμοποιείται αποξηραμένο για τη θεραπεία της δυσκοιλιότητας. Αντιλαμβανόμαστε επομένως ότι η φύση δια μέσου των τροφίμων της, δεν μας προσφέρει μόνο τα θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την επιβίωση μας αλλά μας δίνει απλόχερα πολύτιμες δραστικές ουσίες που θωρακίζουν την υγεία μας. Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης Αναζητήστε βερίκοκα τα οποία δεν είναι γδαρμένα, παραμορφωμένα, μουχλιασμένα ή ζαρωμένα. Αγοράστε μόνο ό,τι θέλετε να καταναλώσετε τις αμέσως επόμενες ημέρες. Προτού τα καταναλώσετε πρέπει να τα πλύνετε με άφθονο ζεστό νερό. Για μέγιστο όφελος, καλύτερα να τρώτε ξερά βερίκοκα. Έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε β-καροτένιο από ότι τα ωμά (J Agric Food Chem. 2005). Ιδιαίτερη προσοχή όμως, στο χρώμα του φρούτου και περισσότερο στα αποξηραμένα βερίκοκα γιατί πολύ συχνά θειαφίζονται για να πάρουν ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα αντί του φυσικού τους που είναι καφέ πορτοκαλί. Τα βερίκοκα που δεν ψεκάζονται με θειάφι είναι γευστικότερα από τα υπόλοιπα. Προσοχή όμως και στο κουκούτσι του. Πιο συγκεκριμένα, ο πυρήνας είναι δηλητηριώδης λόγω της αμυγδαλίνης που περιέχει. Η κατανάλωση πολλών κουκουτσιών μπορεί να προκαλέσει σοβαρή δηλητηρίαση, ειδικά στα παιδιά. Προτεινόμενος τρόπος αγοράς και συντήρησης Εποχή συγκομιδής θεωρούνται οι μήνες Μάιος και Ιούνιος. Έχει παρατηρηθεί ότι το πλήρες ωριμασμένο βερίκοκο περιέχει μεγαλύτερα ποσοστά καροτενοειδών κατά 200% σε σχέση με τα άγουρα βερίκοκα. Επιλέξτε τα καλά χρωματισμένα, τρυφερά φρούτα που δεν είναι ούτε πρασινωπά ούτε τείνουν να ζαρώσουν. Το σαρκώδες και χυμώδες περικάρπιο είναι εύγευστο και γλυκό. Το εξωτερικό του βερίκοκου (φλούδα) είναι λεπτό, συνήθως χνουδωτό και είναι χρώματος κίτρινου με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή του πλευρά. Όσον αφορά τη χώρα μας, η Ελληνική ποικιλία Διαμαντοπούλου έχει τα πιο νόστιμα βερίκοκα. Είναι εξαιρετικά αρωματικά, αλλά δύσκολα στη μεταφορά τους, αφού είναι αρκετά ευαίσθητα. Η πιο κοινή ποικιλία στην Ελλάδα πάντως είναι τα βερίκοκα Μπεμπέκου που είναι μεγαλύτερα μεν, αλλά όχι τόσο αρωματικά και γλυκά. Προτεινόμενος τρόπος μαγειρέματος Το βερίκοκο καταναλώνεται νωπό σαν φρούτο. Επίσης μπορεί να καταναλωθεί και αποξηραμένο, γίνεται μαρμελάδα, γλυκό, κομπόστα, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και γίνεται λικέρ, χυμός και συστατικό ανάμεικτων χυμών. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Τι εστί βερίκοκο; Του ΗΛΙΑ ΚΑΝΤΑΡΟΥ  Ενα δροσιστικό καλοκαιρινό φρούτο που κρύβει το μυστικό της μακροζωίας  Με γλυκιά γεύση, δεκάδες χρήσεις και πολλαπλά οφέλη για την υγεία, το βερίκοκο κατακλύζει τις αγορές, ανάλογα με την ποικιλία, από τα μέσα Μαΐου ώς τις αρχές Ιουλίου. Είτε καταναλώνεται ως νωπό ή αποξηραμένο είτε ως χυμός, μαρμελάδα ή γλυκό, το πορτοκαλοκίτρινο αυτό φρούτο είναι εξαιρετικά θρεπτικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Και αυτό γιατί, όπως ισχύει σχεδόν με όλα τα ανοιχτόχρωμα φρούτα ή λαχανικά, το βερίκοκο περιέχει σημαντικές ποσότητες β-καροτένιου και δρα προληπτικά σε διάφορες μορφές καρκίνου. Με μακρόχρονη ιστορία Γνωστό και ως «χρυσόμηλο» των Ρωμαίων ή «αρμένικο δαμάσκηνο» (prunus armenaica), το εξαιρετικά εύπεπτο φρούτο καλλιεργείται εδώ και 2.000 χρόνια για τη νοστιμιά αλλά και για τα θρεπτικά συστατικά του. Αν και κατάγεται από την Κίνα, σήμερα το συναντά κανείς ευρύτατα στη Μεσόγειο αλλά και σε άλλες θερμές περιοχές. Συγκεκριμένα, το 70% της παγκόσμιας παραγωγής βερίκοκου (2 εκατ. τόνοι ετησίως) προέρχεται από την Τουρκία, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ελλάδα, ενώ το υπόλοιπο 30% παράγεται σε Ιράν, Πακιστάν, Συρία, Κίνα και ΗΠΑ. Οσον αφορά τη χώρα μας, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90 κατείχε μια από τις πρώτες θέσεις στην παραγωγή του είδους, που έφτανε τους 100.000 τόνους ετησίως. Δυστυχώς, όμως, με την εμφάνιση της «σάρκας», μιας ίωσης που έπληξε τις βερικοκιές τη δεκαετία του '90, χιλιάδες δέντρα εκριζώθηκαν, με αποτέλεσμα να μειωθεί αισθητά η παραγωγή, που υπολογίζεται στους 70.000 τόνους ετησίως. Ετσι, με τη συνολική καλλιεργήσιμη έκταση να πλησιάζει τα 55.000 στρέμματα, τα 4/5 από αυτά βρίσκονται στην Πελοπόννησο (Αργολίδα και Κορινθία), ενώ μικρότερες εκτάσεις εντοπίζονται στους νομούς Χαλκιδικής, Πέλλας, Πιερίας, Ημαθίας, Μαγνησίας, Ηρακλείου Κρήτης, Δωδεκανήσων κ.α. Μπεμπέκου ή Διαμαντοπούλου; Ως είδος η βερικοκιά ανήκει στην οικογένεια των Rosaceae (Ροδοειδή) και στην υποοικογένεια των Prunoideae (Πυρηνόκαρπων). Είναι δέντρο μέτριου μεγέθους, κατά κανόνα από 4 έως 7 μέτρα, που στην άγρια μορφή του ξεπερνάει τα 10 μ. Θεωρείται καλλιέργεια αρκετά ευαίσθητη σε εχθρούς και ασθένειες και ως εκ τούτου δέχεται αρκετές φυτοπροστατευτικές παρεμβάσεις. Γι' αυτό και είναι προτιμότερο να επιλέγουμε βιολογικής γεωργίας ή ολοκληρωμένης διαχείρισης. Οσον αφορά τις σημαντικότερες ελληνικές ποικιλίες, ξεχωρίζουν η πρώιμη Τύρινθος (ή Επιδαύρου), η Μπεμπέκου και η Διαμαντοπούλου. Ωστόσο, πιο πρώιμη είναι μια ξενόφερτη ποικιλία, η Αρόρα (ωριμάζει μέχρι το δεύτερο δεκαήμερο του Μαΐου), και ακολουθεί η Τύρινθος το τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου. Στο τέλος του πρώτου δεκαπενθημέρου του Ιουνίου ωριμάζει η διαδεδομένη Μπεμπέκου και λίγες μέρες αργότερα η Διαμαντοπούλου. Τέλος, για να μην πούμε ρίκο ρίκο το βερίκοκο, η επιλογή του φρέσκου κυρίως φρούτου έχει μεγάλη σημασία. Συγκεκριμένα, αναζητούμε αυτά που δεν είναι γδαρμένα ή ζαρωμένα και αγοράζουμε τις ποσότητες μόνο που θα καταναλώσουμε σύντομα. Οσον αφορά τη συντήρησή τους, αυτή επιτυγχάνεται στα επαγγελματικά ψυγεία, σε θερμοκρασία 0° C και με σχετική υγρασία 90%, για διάστημα 10 - 15 ημερών, δίχως να χάνουν τις οργανοληπτικές τους ιδιότητες. Αντίθετα, στα οικιακά ψυγεία μπορούν να συντηρηθούν το πολύ 5 - 6 ημέρες σε πάνινη ή πλαστική σακούλα (με τρύπες), μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ωρίμασης, ή 2 - 3 ημέρες όταν είναι αρκετά ώριμα. Αν πάλι αγοράσουμε μη γινωμένα (σκληρά με πράσινες ακόμη αποχρώσεις), τότε τα αφήνουμε εκτός ψυγείου για περίπου 4 - 5 μέρες, μέχρις ότου αποκτήσουν το χαρακτηριστικό πορτοκαλοκίτρινο χρώμα τους. Σύμμαχος του οργανισμού Με χαμηλή θερμιδική αξία, μόλις 47 θερμίδες τα δύο βερίκοκα, το καλοκαιρινό αυτό φρούτο συνιστάται σε όσους ακολουθούν κάποια δίαιτα και όχι μόνο. Η υψηλή περιεκτικότητά του σε ίνες, βιταμίνες (Α, C, Β1, Β2), υδατάνθρακες, πηκτίνη, β-καροτένιο, σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο κ.ά. το καθιστούν πολύτιμο σύμμαχο του οργανισμού. Εκτός από αυτό, η συχνή κατανάλωσή του καταπραΰνει, μεταξύ άλλων, συμπτώματα πονοκεφάλου, εντερικής πάθησης, αϋπνίας, φαρυγγίτιδας και ήπιας κατάθλιψης. Τι εστί βερύκοκο; Α. ΓΑΛΔΑΔΑΣ Μεγάλωσα σε μια γειτονιά όπου τα πάντα μπορούσαν να γίνουν παιχνίδι, κυρίως μόλις έκλειναν τα σχολεία: καπάκια από αναψυκτικά και μπίρες, κουτιά από τσιγάρα, γκαζές, ρόδες από παιδικά καρότσια, ακόμη και κουκούτσια. Με τα πρώτα βερίκοκα φτιάχναμε τις πολύ χρήσιμες για διάφορες αταξίες σφυρίχτρες. Τρίβοντας επίμονα το κουκούτσι τους κρατώντας το στο πλάι και πηγαίνοντάς το πέρα δώθε και πιέζοντάς το σε κάποιον τραχύ τοίχο γινόταν τελικά ένα μικρό άνοιγμα. Με κάποιο αιχμηρό σίδερο θρυμματίζαμε τον μαλακό σπόρο και το άδειο πλέον περίβλημα ήταν μια καλή και ανθεκτική σφυρίχτρα που χωρούσε εύκολα στην τσέπη. Από τότε ξέραμε ότι το εσωτερικό έχει γεύση περίπου σαν αμύγδαλο αλλά, ευτυχώς, δεν καθόμασταν να τα σπάσουμε και να τα φάμε σε ποσότητες όπως τα αμύγδαλα. Μας συγκρατούσε ίσως και η ελαφρά πικρή γεύση τους. Διότι τα κουκούτσια από τα βερίκοκα, τα μήλα, τα δαμάσκηνα και τα ροδάκινα περιέχουν μια ουσία, την αμυγδαλίνη, που μπορεί να διασπαστεί σε κυάνιο, γλυκόζη και βενζαλδεΰδη με τη βοήθεια κάποιου ενζύμου. Λέγεται πως 17-20 σπόροι βερίκοκου είναι αρκετοί για να σε στείλουν για τα καλά. Για τα παιδιά αρκούν και λιγότεροι από δέκα. Το χειρότερο είναι πως κάποιοι τα πωλούν ως αντικαρκινικό φάρμακο. Διότι από τη δεκαετία του '50 γίνονταν δοκιμές για μια υποψία που υπήρχε από το 1830: ότι μόνο τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται από την αμυγδαλίνη. Πολύ αργότερα βγήκε η θεωρία για τη δυνατότητά της να εισέρχεται στο εσωτερικό των καρκινικών κυττάρων και να δηλητηριάζει μόνο αυτά με υδροκυάνιο ενώ στα υγιή δίνει μόνο τη χρήσιμη γλυκόζη. Αλλά μεγάλες κλινικές όπως η Mayo Clinic και πολλοί γιατροί είναι ακόμη σκεπτικοί γι' αυτό και θεωρούν ότι οι ασθενείς πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Κανείς πάντως δεν πρέπει να αγοράζει και να καταβροχθίζει το εσωτερικό των κουκουτσιών. Ας μένει λίγο πιο έξω, στο καταπληκτικό φρούτο που είναι το βερίκοκο. Καταπληκτικό όχι μόνο για το άρωμά του αλλά και για τα χρήσιμα συστατικά του. Στην Κίνα, που είναι η πατρίδα της βερικοκιάς, οι νιόπαντρες κοπέλες έτρωγαν όσο μπορούσαν περισσότερα βερίκοκα αφού πιστευόταν ότι αυτό βοηθούσε στην απόκτηση απογόνων. Και δεν έκαναν άσχημα. Το βερίκοκο είναι ένα από τα φρούτα τα πιο πλούσια σε β-καροτένιο, μια ουσία που προστατεύει από τον καρκίνο, βοηθάει στην πρόληψη των καρδιακών νοσημάτων και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Επίσης περιέχει και το πολύ χρήσιμο αντιοξειδωτικό λυκοπένιο. Να ξέρουμε, κάπως απλουστευμένα βέβαια, πως κάθε φορά που το φως περνάει μέσα από τα μάτια μας δημιουργεί και ελεύθερες ρίζες και αυτές προσβάλλουν τους ιστούς στον φακό των ματιών αλλά και τα αιμοφόρα αγγεία στον αμφιβληστροειδή. Λίγο προτού αρχίσουν να μαλακώνουν τα βερίκοκα είναι η καλύτερη στιγμή να καταναλωθούν γιατί τότε περιέχουν το μέγιστο των ωφέλιμων συστατικών. Πάντως και τα αποξηραμένα διατηρούν κάποια από τα καλά συστατικά τους και η Ελλάδα θα μπορούσε να ωφεληθεί αν τα αξιοποιούσε στο έπακρο. Μπορεί να φανούν ανεφάρμοστα τα παρακάτω αλλά αν εφαρμοστούν υπολογίστε πόσος κόσμος πόση ωφέλεια θα είχε. Επειδή με τη βοήθεια της βιταμίνης C το β-καροτένιο γίνεται μέσα στο σώμα βιταμίνη Α, πορτοκάλια και αποξηραμένα βερίκοκα θα ήταν ό,τι πρέπει για τα σχολεία το πρωί. Επίσης το αλκοόλ, τα αντισυλληπτικά και το κάπνισμα ελαττώνουν το β-καροτένιο. Ενας ευσυνείδητος μαγαζάτορας λοιπόν θα μπορούσε να κάνει την έκπληξη τοποθετώντας δίπλα στο τασάκι για τα αποτσίγαρα και ένα πιατάκι με μερικά αποξηραμένα βερίκοκα! Οταν έφθασε πάντως στη Δύση μέσω του Βυζαντίου δεν λεγόταν βερίκοκο αλλά malum praecocium, δηλαδή μήλο που ωριμάζει πρώιμα, κυρίως πριν από το ροδάκινο. Αυτό, δηλαδή, θα πει βερίκοκο. Στα αραβικά έγινε al birquq και από τους Αραβες, όταν εκείνοι εγκαταστάθηκαν στη χώρα τους, οι Ισπανοί έφτιαξαν το δικό τους albaricoque για να διαδοθεί με παραπλήσιες παραλλαγές και στις άλλες γλώσσες. Οπως και να το λένε, πάντως, αυτή την εποχή μπορείς να το αποκαλείς και μεγάλη ευκαιρία για τον ανθρώπινο οργανισμό. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Αποκλειστικά καλοκαιρινό, δροσερό, ζουμερό και γεμάτο άρωμα φρούτο, το ροδάκινο θεωρείται το φρούτο της αγνότητας και της αθανασίας, σύμφωνα με κάποιες ανατολίτικες παραδόσεις. Από τις ανατολικές χώρες, και πιο συγκεκριμένα από την Κίνα, έφτασε στην Ευρώπη γύρω στο 100 μ.Χ. Σήμερα, καλλιεργείται κυρίως στην Ιταλία, την Αμερική, την Γαλλία, την Κίνα και την Ισπανία, ενώ στην χώρα μας, η οποία κατέχει σημαντική θέση στην παγκόσμια αγορά, η Μακεδονία κρατά τα σκήπτρα της παραγωγής. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η ροδακινιά, είναι το περισσότερο καλλιεργούμενο οπωροφόρο δέντρο στον κόσμο μετά τη μηλιά. Ποσοστά περιεκτικότητας σε θρεπτικά στοιχεία Το ροδάκινο περιέχει πρωτεΐνες, ζάχαρη, αρκετή ποσότητα βιταμίνης C και Ε, πολλά αντιοξειδωτικά, φυτικές ίνες, φώσφορο, βιοτίνη, σίδηρο και ασβέστιο.
Οφέλη για την υγεία Χάρη στο σύμπλεγμα βιταμινών, κυρίως C και Ε, που περιέχει προστατεύει από γαστρεντερικές διαταραχές, βοηθάει στην πρόληψη πολλών μορφών καρκίνου, βοηθάει στην αντίσταση του οργανισμού στις ασθένειες, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ είναι καλό διουρητικό και υπακτικό. Το ροδάκινο αποτελεί καλή πηγή διαλυτών φυτικών ινών, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση της LDL-χοληστερόλης, γι αυτό συστήνεται η συχνή του κατανάλωση, ενώ λόγω του ογκώδους των διαφόρων λαχανικών και της χαμηλής ενέργειας την οποία παρέχουν καταναλώνονται από όσους επιδιώκουν να αδυνατίσουν. Επομένως, είναι ιδανικό για όσους προσέχουν τη διατροφή καθώς προσφέρει λίγες θερμίδες και μεγάλη ποσότητα βιταμινών. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι το ροδάκινο είναι ένα από τα πλουσιότερα σε νερό, φρούτα, καθώς αποτελείται κατά 89% από νερό. Επομένως ενυδατώνει το σώμα, την επιδερμίδα, έχει αντιγηραντικές ιδιότητες και είναι πολύτιμο για την υγεία και την ομορφιά του δέρματος. Eκτός όμως από τα πολύτιμα συστατικά που προσφέρει στον οργανισμό, χρησιμοποιείται και ως καλλυντικό. Επίσης χάρη στην περιεκτικότητα του σε ιχνοστοιχεία, μέταλλα και βιταμίνες, το ροδάκινο είναι κατάλληλο για όσους έχουν άγχος, υπερένταση και νιώθουν κόπωση. Δρα ως ηρεμιστικό και αγχολυτικό. Αντιλαμβανόμαστε επομένως ότι η φύση δια μέσου των τροφίμων της, ιδιαίτερα με τα φρούτα, δεν μας προσφέρει μόνο τα θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την επιβίωσή μας. Μας δίνει απλόχερα πολύτιμες δραστικές ουσίες που μας θωρακίζουν και μας προστατεύουν από νοσήματα φθοράς, αυξάνοντας έτσι το προσδόκιμο επιβίωσης. Προτεινόμενος τρόπος επιλογής Το ροδάκινο έχει σφαιρικό σχήμα και βελούδινη χνουδωτή φλούδα ανάλογα με την ποικιλία (περίπου 50 σήμερα) σε διάφορους χρωματισμούς του κίτρινου, του λευκού, του κόκκινου αλλά και του λευκοκίτρινου. Η σάρκα του είναι χυμώδης, με ιδιαίτερα αρωματική γλυκιά και υπόξινη γεύση. Υπάρχουν όμως, αρκετά είδη ροδάκινου που διαφέρουν στο σχήμα, στο άρωμα, στο χρώμα και στη γεύση. Έτσι προκύπτουν τα νεκταρίνια, τα λευκόσαρκα ροδάκινα, τα μηλοροδάκινα και οι γιαρμάδες (αν και είναι δύσκολο να τους βρεις σήμερα). Γενικά, η ποιότητα του ροδάκινου είναι καλύτερη σε περιοχές όπου τα καλοκαίρια είναι ζεστά και οι χειμώνες, ήπια, κρύοι. Εμείς, τα ξεχωρίζουμε αρχικά από την μυρωδιά τους. Αυτά που δεν μυρίζουν χαρακτηριστικά τα αποφεύγουμε. Επίσης, δεν πρέπει να είναι χτυπημένα και καλό είναι να τρώγονται πάντα ξεφλουδισμένα, ή πολύ καλά πλυμμένα. Προτεινόμενος τρόπος συντήρησης Ιδανική φάση για την κατανάλωσή τους είναι η πλήρης ωρίμανση, η οποία συμβαίνει, από τα μέσα Ιουνίου έως το τέλος Σεπτεμβρίου. Ιδιαίτερη προσοχή όμως γιατί αμέσως μετά επέρχεται ταχύτατα η σήψη. Έτσι καλό θα είναι να καταναλώνονται νωπά, γιατί μπορούν να διατηρηθούν μόνο γύρω στις 15 ημέρες. Γενικά το ροδάκινο είναι αρκετά ευαίσθητο στη ζέστη και αν μείνει εκτός ψυγείου σαπίζει γρήγορα. Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης Εκτός από πολύτιμα φρούτα, τα οποία καταναλώνται νωπά, τα ροδάκινα γίνονται μαρμελάδα, γλυκό, κομπόστα, λικέρ, αναψυκτικά και χυμοί γιατί έχουν νόστιμη, γλυκιά γεύση, ιδιαίτερο άρωμα και ζωντανό χρώμα. Ροδάκινο Ιδανικό για δίαιτες Οταν ο δούκας της Ορλεάνης αποφάσισε να οργανώσει ένα δείπνο προς τιμήν της αυστραλής σοπράνο Nellie Melba, μάλλον δεν θα φανταζόταν ότι από αυτό το πάρτι θα προέκυπτε ένα από τα πιο γνωστά γλυκά παγκοσμίως, το peche melba. Το δημιούργησε για την περίπτωση ο διάσημος γάλλος σεφ Escoffier to 1893, σερβίροντας ένα ποσαρισμένο ροδάκινο πάνω σε παγωτό βανίλια και περιχύνοντάς το με σάλτσα φράουλας. Οσο για την καλλονή του Παρισιού του 19ου αιώνα, την Juliette Recamier, λέγεται ότι καθώς κινδύνευε να πεθάνει αρνούμενη να φάει οτιδήποτε, το μόνο στο οποίο δεν μπόρεσε να αντισταθεί ήταν ένα πιάτο με ροδάκινα βρασμένα σε σιρόπι. Περισσότερο από κάθε άλλο φρούτο, έχει συνδεθεί με ερωτικές μεταφορές και συμβολισμούς. Στην αρχαία Κίνα, την πατρίδα του, το συνέδεαν με τον σεξουαλικό μυστικισμό αλλά και με τη γυναικεία γονιμότητα, ενώ για τους Ρωμαίους ήταν ο «μαστός της Αφροδίτης». Η πρώτη γραπτή αναφορά στην κλασική αρχαιότητα γίνεται από τον Θεόφραστο, αλλά φαίνεται ότι στην Κίνα ήδη από τον 10ο π.Χ. αιώνα καλλιεργούσαν ροδάκινα. Στην Περσία όπου επεκτάθηκε η καλλιέργεια ευδοκίμησε τόσο πολύ ώστε να θεωρείται πια ότι η καταγωγή του ήταν περσική. Από εκεί πάντως ο Μέγας Αλέξανδρος το έφερε στην Ελλάδα και άνοιξε ο δρόμος για την Ευρώπη κι αργότερα με τους Ισπανούς για την Αμερική. Στην Ελλάδα τα περισσότερα ροδάκινα παράγονται στη Μακεδονία, με εκείνα της Νάουσας να έχουν χαρακτηριστεί ΠΟΠ και του Βελβεντού να διεκδικούν την καλύτερη γεύση στην Ευρώπη. Διατροφική αξία: Με αρκετή βιταμίνη C και E, άφθονο νερό, φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά, κάλιο και ασβέστιο, ενισχύει το ανοσοποιητικό, αλλά θεωρείται και εξαιρετικός σύμμαχος στον αγώνα για υγιές και λαμπερό δέρμα. Κι επειδή τα 100 γρ. ροδάκινου έχουν μόλις 40 θερμίδες, είναι και το ιδανικό φρούτο για δίαιτες. Καραμελωμένη τάρτα ροδάκινο 1 έτοιμο φύλλο σφολιάτας 4 ώριμα ροδάκινα 50 γρ. βούτυρο και λίγο για το βουτύρωμα της ταρτιέρας 50 γρ. μαλακές καραμέλες βουτύρου Χυμός από μισό λεμόνι 50 γρ. καστανή ζάχαρη 2-3 μπισκότα digestive 25 γρ. αμύγδαλο σκόνη 1 κρόκος αυγού λίγο γάλα 1 κουταλιά ζάχαρη άχνη Η συνταγή Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200°. Σε μια αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε το φύλλο και κόβουμε έναν κύκλο ελαφρώς μεγαλύτερο από τη βάση της ταρτιέρας. Βουτυρώνουμε την ταρτιέρα και τοποθετούμε τη σφολιάτα, γυρίζοντας τις άκρες προς τα μέσα για να δημιουργήσουμε ένα στεφάνι. Το βάζουμε στο ψυγείο. Κόβουμε τα καλά πλυμένα ροδάκινα σε κομματάκια μεγέθους μπουκιάς. Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε το βούτυρο, τις καραμέλες και τον χυμό λεμονιού και τα αφήνουμε να λειώσουν σε μέτρια φωτιά. Οταν λειώσουν και αρχίσουν να βράζουν ρίχνουμε τα φρούτα, ανακατεύουμε και τραβάμε από τη φωτιά. Βγάζουμε τη σφολιάτα από το ψυγείο. Σε ένα μπολάκι χτυπάμε τον κρόκο με το γάλα και την άχνη και με πινέλο αλείφουμε τη σφολιάτα. Από πάνω απλώνουμε τα φρούτα και τη σάλτσα από το κατσαρολάκι. Τρίβουμε στο μούλτι τα μπισκότα με τα αμύγδαλα και τη ζάχαρη και πασπαλίζουμε τα φρούτα. Ψήνουμε για 25 λεπτά. Ροδάκινο: Το φρούτο της αγνότητας Καλοκαιρινό, δροσερό και γεμάτο άρωμα. Αξιοσημείωτο είναι ότι η ροδακινιά είναι το οπωροφόρο δέντρο που καλλιεργείται περισσότερο στον κόσμο μετά τη μηλιά. | ||||||||||||||||||||||||||
Ένα μήλο κι άλλο μήλο... ΑΛΚΗΣ ΓΑΛΓΑΔΑΣ Αν αισθάνεσαι κούραση τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια παλιά συνταγή (από το 18ο αιώνα): Χρειάζεσαι ένα μήλο και μια χούφτα καρφιά! Παίρνεις τα καρφιά και τα μπήγεις στο μήλο. Περιμένεις κάποιο χρόνο να δράσουν τα οξέα του μήλου ώστε ένα μέρος από τον σίδηρο των καρφιών να περάσει στη σάρκα του φρούτου. Τρως το φρούτο αυτό, αφού δεν θα ξεχάσεις να βγάλεις τα καρφιά, που είναι εμπλουτισμένο με σίδηρο και με τη βοήθεια της βιταμίνης C θα αφομοιωθεί αρκετά καλά από τον κουρασμένο οργανισμό, που μπορεί να αισθανόταν έτσι από έλλειψη σιδήρου. Δεν πιστεύω ότι αυτό ήταν αιτία να βγει εκείνο το χιλιοφορεμένο «ένα μήλο την ημέρα...» αλλά είναι δείγμα του ότι από παλιά το μήλο το πίστευαν ως εξαιρετικά ωφέλιμο φρούτο. Θυμηθείτε επίσης ότι ένα βαρέλι με μήλα, που έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στην πλοκή του κλασικού μυθιστορήματος «Το νησί των θησαυρών», γραμμένο από το R. L. Stevenson, συνόδευε τα πλοία στα μακρινά τους ταξίδια, για να μπαίνουν κάποιες βιταμίνες στο φτωχό διαιτολόγιο των ναυτικών.Τα μήλα όμως δεν γεννήθηκαν εδώ στην Ευρώπη. Ξεκίνησαν ίσως από τη Βόρεια Αμερική ως ένας μικρός και μάλλον πικρός καρπός. Διαδόθηκαν, με τη βοήθεια των πουλιών και της αρκούδας, περνώντας τον Βερίγγειο πορθμό, φθάνοντας στη Σιβηρία, για να βρουν φιλόξενο και ζεστό καταφύγιο στα σύνορα Καζακστάν, Μογγολίας και Κίνας, στην οροσειρά Τian Shan και από εκεί με τα καραβάνια των αλόγων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Πέρα από την αργή διάδοση που έχει καταγραφεί αρκετά αναλυτικά σε εργασίες («Αmerican Scientist», January- February 2007), είχαμε και μια εισβολή δενδρυλλίων της ποικιλίας Golden Delicious το 1945 στο πλαίσιο του Σχεδίου Μarshall για την ενίσχυση και της φρουτοπαραγωγής στην ήπειρό μας. Οι μηλιές έχουν μια ιδιορρυθμία. Δεν μπορούν να αυτογονιμοποιηθούν, όπως ας πούμε συμβαίνει με τις ροδακινιές ή με άλλα δένδρα. Αυτό έχει αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα αναρίθμητες διασταυρώσεις και αντίστοιχα πολυάριθμες ποικιλίες μήλων. Υπολογίζονται σε περίπου 20.000, όταν για παράδειγμα οι ποικιλίες μπανάνας του εμπορίου είναι μόλις δύο. Επιπλέον κάθε σποράκι μήλου είναι γόνιμο και μπορεί να δώσει ένα νέο δέντρο, θυμίζοντάς μας και εκείνο τον «Γιαννάκη τον Μηλοσποριά» (Johnny Αppleseed, 1774-1845), ένα υπαρκτό πρόσωπο, κάτι μεταξύ επιχειρηματία και ιεραποστόλου, που γύριζε σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και φύτευε μηλιές για να γυρίζει ύστερα από χρόνια να εισπράξει κάποιο μερτικό από την παραγωγή μήλων. Πονάει η ψυχή σου λοιπόν όταν διαβάζεις το πώς μεταχειρίζονται τα καθιερωμένα υπερμπακάλικα σε ολόκληρη την Ευρώπη την παραγωγή των μήλων σήμερα. Εχουν κατασκευαστεί, κυρίως στην Ολλανδία, πανάκριβα μηχανήματα, αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ που πρέπει να τα προμηθεύονται τα συσκευαστήρια για να ελέγχουν τα μήλα από κάθε άποψη. Καθώς περνούν, μια φωτογραφική μηχανή μπορεί να πάρει ακόμη και εβδομήντα «πόζες» ενός μήλου για να αποφασιστεί αυτόματα αν είναι κατάλληλο από πλευράς εμφάνισης. Ενα άλλο μηχάνημα, το penetrometer, κάνει δειγματοληπτικό τρύπημα, όπως το λέει και το όνομά του, για να δουν αν το μήλο έχει την απαιτούμενη σκληράδα για να αντέξει τις ταλαιπωρίες της συσκευασίας και του ταξιδιού (Νot Οn the Label, εκδόσεις Ρenguin). Ετσι λοιπόν πηγαίνει πολύ πιο πίσω σε προτεραιότητα η απαίτηση για καλή γεύση και ποικιλία στις επιλογές του αγοραστή και έρχεται μπροστά η πολύ καλά ελεγχόμενη καλλιέργεια αφύσικα όμοιων καρπών. Διότι μικροί παραγωγοί μπορεί να μείνουν εντελώς έξω από τις αγορές των μεγάλων αλυσίδων τροφίμων αν το μηχάνημα δεν τους «εγκρίνει» τα μήλα τους και να καταστραφούν ενώ εκείνοι πάλευαν για βιολογική καλλιέργεια και αρώματα στους καρπούς και άλλα τέτοια, τη στιγμή που οι μεγαλέμποροι απλά αδιαφορούν γι΄ αυτά. Ετσι και ο καταναλωτής πρέπει να μένει επιφυλακτικός μπροστά στη μεγάλη ομοιομορφία των μήλων. Ενα μήλο κι άλλο μήλο, αλλά ας μην είναι και εντελώς όμοια, βρε παιδί μου... Ένα μήλο την ημέρα... IΩΑΝΝΑ ΣΟΥΦΛΕΡΗ Ασπίδα για τα καρδιαγγειακά το ευρέως διαδεδομένο φρούτο Η λαϊκή ρήση «ένα μήλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα», επαληθεύεται για άλλη μια φορά: αμερικανοί ερευνητές του Πανεπιστημίου της Φλόριδας διαπίστωσαν ότι γυναίκες που ενέταξαν το μήλο στην καθημερινή διατροφή τους απώλεσαν βάρος και μείωσαν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα τους. Ειδικότερα, οι αμερικανοί επιστήμονες παρακολούθησαν για ένα χρόνο 160 γυναίκες ηλικίας 45 έως 65 ετών. Ογδόντα από αυτές έτρωγαν 75 γραμμάρια ξερά δαμάσκηνα κάθε ημέρα, ενώ οι υπόλοιπες 80 έτρωγαν την ίδια ποσότητα ξερών μήλων σε συνδυασμό με την κανονική διατροφή τους. Οι εθελόντριες υποβλήθηκαν σε αιματολογικές εξετάσεις σε τρεις, έξι και δώδεκα μήνες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα θετικά αποτελέσματα της προσθήκης του μήλου στην διατροφή των γυναικών φάνηκαν μετά την πάροδο έξι μηνών. Διαπιστώθηκε ότι είχαν κατά μέσο όρο χάσει 1,5 κιλά σωματικού βάρους, ενώ είχαν μειώσει κατά 23% τα επίπεδα της κακής χοληστερόλης στο αίμα τους. Επιπροσθέτως, είχαν μειώσει τα επίπεδα άλλων δεικτών κινδύνου για καρδιοπάθειες, όπως η C αντιδρώσα πρωτεϊνη. Τα αποτελέσματα της έρευνας των αμερικανών επιστημόνων, τα οποία παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια συνεδρίου πειραματικής βιολογίας που έγινε στην Ουάσιγκτον, έρχονται να προστεθούν σε παλαιότερα που δείχνουν ότι η πηκτίνη και οι πολυφαινόλες των μήλων (όπως και άλλων φρούτων) μειώνουν την φλεγμονή και ασκούν προστατευτική δράση έναντι των καρδιαγγειακών. Ένα μήλο την ημέρα, το εγκεφαλικό κάνει πέρα Μειώνει τον κίνδυνο επεισοδίου κατά 50%,το μυστικό της ευεργετικής δράσης μήλων και αχλαδιών κρύβεται στη θαυματουργή ουσία κερσετίνη η οποία φρενάρει τη δημιουργία φλεγμονής στον οργανισμό που σχετίζεται με την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων. Ενα μήλο την ημέρα για όλες τις γυναίκες Μειώνει την χοληστερίνη και τον κίνδυνο φλεγμονών, προστατεύει την καρδιά Το μήλο, όπως εξηγούν οι επιστήμονες, είναι πλούσιο σε πηκτίνη, μια από τις ευεργετικότερες φυτικές ίνες, η οποία εμποδίζει την απορρόφηση της χοληστερόλης από το έντερο και ενθαρρύνει το σώμα να την χρησιμοποιεί, παρά να την αποθηκεύει. Επίσης, η φλούδα του είναι πλούσια σε πολυφαινόλες, αντιοξειδωτικές ουσίες που εμποδίζουν τις ελεύθερες ρίζες να προκαλέσουν βλάβες στα κύτταρα. Τα μήλα «φρενάρουν» τη γήρανση Ένα μήλο την ημέρα, το γήρας κάνει πέρα όπως αναφέρει νέα κινεζική μελέτη Επιστροφή στις ρίζες για τη διάσωση των μήλων Η πολύ δυσάρεστη αυτή πραγματικότητα είναι ανθρώπινο έργο: στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ποικιλίες με αυξημένη παραγωγή και καρπούς που ικανοποιούν τον ουρανίσκο μας, οι επιστήμονες θυσίασαν την ικανότητα των φυτών να ανθίστανται στους εχθρούς τους. Ετσι, τώρα που η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο, οι ερευνητές υποχρεούνται να διαγράψουν αντίστροφη πορεία, να αναζητήσουν εκείνες τις αρχέγονες μηλιές από τις οποίες προέκυψαν οι σημερινές ποικιλίες. Ο δρόμος θα είναι μακρύς, αλλά ευτυχώς κάποιοι άλλοι έχουν φροντίσει να κρατήσουν το μονοπάτι ανοιχτό. Βαδίζοντας στα χνάρια του πρωτοπόρου ρώσου γενετιστή Νικολάι Βαβίλοφ, ερευνητές από τη Γαλλία και τις ΗΠΑ ανακάλυψαν στο Καζακστάν τη μητέρα όλων των μηλιών, από την οποία ελπίζουν να ξαναδώσουν ζωή στις ευαίσθητες, εκφυλισμένες μοντέρνες ποικιλίες. |
Ένα μήλο την ημέρα «χτίζει» μυς ΕΙΡΗΝΗ ΒΕΝΙΟΥ Ενισχύει την ανάπτυξή τους ενώ καταπολεμά και τη συσσώρευση λίπους Μια ουσία που κρύβεται στη φλούδα των μήλων ενισχύει τη φυσική ανάπτυξη των μυών οδηγώντας σε λεπτή και καλοσχηματισμένη σιλουέτα, υποστηρίζει τώρα νέα αμερικανική μελέτη. Σε πείραμα που πραγματοποίησαν οι ειδικοί του Πανεπιστημίου της Αϊόβα σε ποντίκια διαπίστωσαν ότι η συχνή κατανάλωση ουρσολικού οξέως οδηγούσε στην ανάπτυξη της μυϊκής τους μάζας κατά 15% και στην μείωση του σωματικού λίπους κατά περισσότερο από 50%. «Φρουτένιο» όπλο ενάντια στη μυϊκή ατροφία Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα συγκεκριμένα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν κυρίως ηλικιωμένα άτομα, στα οποία παρατηρείται μείωση της μυϊκής μάζας με την πάροδο των ετών – γνωστή και ως μυϊκή ατροφία. «Η μυϊκή ατροφία μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές» αναφέρει ο επικεφαλής της μελέτης δρ Κρίστοφερ Ανταμς. «Πρόκειται για ένα συχνό πρόβλημα το οποίο δεν είναι ιάσιμο και επηρεάζει τους περισσότερους ανθρώπους σε κάποια φάση της ζωής τους, λόγω προχωρημένης ηλικίας ή κάποιας άλλης ασθένειας» υπογραμμίζει ο ειδικός. Οι ερευνητές μελέτησαν τη δραστηριότητα των γονιδίων σε μυϊκά κύτταρα ατόμων με μυϊκή ατροφία και χρησιμοποίησαν στη συνέχεια τα στοιχεία αυτά για να εντοπίσουν χημικές ουσίες που θα μπορούσαν να μπλοκάρουν την «φθίση» των μυών. «Το ουρσολικό οξύ, του οποίου υψηλές συγκεντρώσεις εντοπίζονται στη φλούδα των μήλων, παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον» εξηγεί ο δρ. Άνταμς. Ασπίδα των μυών και της λεπτής σιλουέτας Όπως δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Cell Metabolism », οι ερευνητές πιστεύουν ότι η θαυματουργή ουσία λειτουργεί επαναπρογραμματίζοντας τα γονίδια που ευθύνονται για την απώλεια πολύτιμου μυϊκού ιστού, επιτρέποντας έτσι τη συσσώρευση λίπους. «Το εντυπωσιακότερο όλων ήταν ότι ενώ το ουρσολικό οξύ έδειξε να αυξάνει τη μυϊκή μάζα των πειραματόζωων, δεν προκάλεσε την αύξηση του συνολικού βάρους των ποντικιών. Επιπλέον, τα ποντίκια που κατανάλωναν τη συγκεκριμένη ουσία είχαν μικρότερες συγκεντρώσεις λίπους στον οργανισμό τους συγκριτικά με τα υπόλοιπα» καταλήγει ο δρ Ανταμς.Οι επιστήμονες προγραμματίζουν τώρα κλινικές δοκιμές για να δουν κατά πόσο το ουρσολικό οξύ θα έχει τα ίδια αποτελέσματα και στον ανθρώπινο οργανισμό. Ενα μήλο την ημέρα... Tου ΗΛΙΑ ΚΑΝΤΑΡΟΥ Iσως είναι το φρούτο που κουβαλάει διαχρονικά μαζί του τους περισσότερους συμβολισμούς. Μήλο ήταν ο απαγορευμένος καρπός των πρωτόπλαστων, μήλα ήταν το δώρο της Μητέρας Γης στην Ηρα όταν παντρεύτηκε τον Δία, μήλα έτρωγε το νεόνυμφο ζευγάρι στην αρχαία Αθήνα την πρώτη νύχτα του γάμου, κ.λπ. Σύμβολο γονιμότητας, μακροζωίας και αποκρυφισμού, με καταγωγή κατά πάσα πιθανότητα από τις νότιες περιοχές του Καυκάσου, το φρούτο αυτό παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διατροφή μας. Σήμερα, ανά τον κόσμο καλλιεργούνται περισσότερες από 7.000 ποικιλίες μηλιάς με τις Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία και Ιταλία να συναγωνίζονται για την πρωτιά στην παραγωγή. Οσον αφορά τη χώρα μας, τα μήλα είναι η τρίτη σημαντικότερη δεντροκομική καλλιέργεια -κυρίως στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές- μετά τα εσπεριδοειδή και τα ροδάκινα. Συγκεκριμένα, η Μακεδονία (Ημαθία, Πέλλα, Κοζάνη, Καστοριά, Φλώρινα, κ.λπ.) είναι παραδοσιακά η πρώτη σε παραγωγή, με τη Θεσσαλία (Μαγνησία και Λάρισα), την Πελοπόννησο (Αρκαδία) και τη Στερεά Ελλάδα (Φθιώτιδα) να ακολουθούν. Οσο για τις ποικιλίες, από τις πιο διαδεδομένες είναι τα μήλα της ομάδας Red Delicious (κόκκινα μήλα) και ακολουθούν τα Golden Delicious (κίτρινα μήλα) και τα Granny Smith (τα πράσινα ξινά μήλα). Σε μικρότερες εκτάσεις καλλιεργούνται επίσης τα Gala, τα Jonagold κ.λπ. καθώς και οι γηγενείς ποικιλίες Delicious, Πιλαφά και Φιρίκια. Δυστυχώς, από τις δεκάδες εγχώριες ποικιλίες που διασώζονταν μέχρι τη δεκαετία του '60, μόνο τα Πιλαφά και τα Φιρίκια αντιστέκονται ακόμη στη λαίλαπα της ομοιομορφίας αλλά και της καλύτερης στρεμματικής απόδοσης που υπόσχονται ξενόφερτες ποικιλίες όπως, για παράδειγμα, οι αμερικανικές. Αυτό δυστυχώς έχει ως αποτέλεσμα κάποιες γηγενείς να συναντώνται πλέον μόνο σε απειροελάχιστους κήπους ανά την Ελλάδα, καθιστώντας έτσι τη διατήρησή τους -χωρίς κρατική παρέμβαση- εξαιρετικά αμφίβολη. Απαιτητική καλλιέργεια Οι ανάγκες της σε ψεκασμούς, λόγω των πολλών εχθρών και των ασθενειών που την προσβάλλουν, την καθιστούν μία από τις πιο απαιτητικές καλλιέργειες. Αυτό που κάνει όμως τη διαφορά είναι η επιλογή των κατάλληλων σκευασμάτων (οικολογικών ή και με μικρότερη υπολειμματικότητα) και η τήρηση των χρονικών περιορισμών από τον τελευταίο ψεκασμό μέχρι τη συγκομιδή. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που σε εργαστηριακές αναλύσεις τα μήλα έχουν βγει πρωταθλητές σε υπολείμματα φαρμάκων. Γι' αυτό και η προτίμηση του καταναλωτή θα πρέπει αρχικά να στρέφεται στα μήλα βιολογικής καλλιέργειας -παρότι μερικές φορές μπορεί να υστερούν σε μέγεθος, αλλά όχι και σε ποιότητα - ή στα μήλα ολοκληρωμένης διαχείρισης. Αλλά και τα εισαγόμενα ενίοτε μπορεί να κρύβουν εκπλήξεις, ιδιαίτερα όταν προέρχονται από τρίτες χώρες των οποίων η νομοθεσία για τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων δεν είναι εναρμονισμένη με αυτήν της Ε.Ε. Σε κάθε περίπτωση όμως, πρέπει να προτιμώνται τα εγχώρια, μια και τα εισαγόμενα για να αντέξουν τους μεγάλους χρόνους μεταφοράς και συντήρησης «κερώνονται», επικαλύπτονται δηλαδή επιφανειακά με ουσίες που περιέχουν και φυτοπροστατευτικά προϊόντα, έτσι ώστε να βοηθήσουν στη μακρά συντήρησή τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό θα είναι ο καταναλωτής να καθαρίζει τη φλούδα τους πριν τα καταναλώσει. Πολλές επιλογές Ανάλογα με την εποχή ωρίμασής τους οι ποικιλίες της μηλιάς μπορούν να καταταχθούν σε πρώιμες ή καλοκαιρινές ποικιλίες (Οζαρκ Γκολντ, Πρίμα, Μοντιάλ Γκαλά, Ρουαγιάλ Γκαλά, κ.λπ.), κανονικής ωρίμασης (από τον Σεπτέμβριο ώς τις αρχές Οκτωβρίου) και σε όψιμες που ωριμάζουν από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου ώς τις αρχές Νοεμβρίου. Μετά τη συλλογή τους τα μήλα φυλάσσονται για αρκετούς μήνες στα επαγγελματικά ψυγεία (σε θερμοκρασία κοντά στους 0° C και υγρασία κοντά στο 90%) όπου συντηρούνται μέχρι τη διακίνησή τους στις αγορές. Αν αποθηκευτούν όμως στον ίδιο χώρο με άλλα φρούτα, μπορεί να επηρεάσουν αισθητά τους χρόνους συντήρησης των άλλων φρούτων, λόγω της έκλυσης κατά την ωρίμασή τους αιθυλενίου. Ο βασιλιάς των φρούτων Πλούσιο σε βιταμίνες και μεταλλικά άλατα, το μήλο ξεχωρίζει για την υψηλή διατροφική του αξία. Η βιταμίνη C, τα ιχνοστοιχεία, οι φυτικές ίνες και το κάλιο που περιέχει βοηθούν στην αποτοξίνωση του οργανισμού και ρυθμίζουν τη λειτουργία του πεπτικού μας συστήματος. Επίσης, το μήλο προτιμάται για την αντιγηραντική, αγχολυτική και αντιπυρετική ιδιότητα ενώ, λόγω των χαμηλών θερμίδων του (μόλις 57 kcal / 100 γρ.), είναι ιδανικό για δίαιτες. |
Φρούτων περιποίηση «κλιμακτηρικά» φρούτα Α. ΓΑΛΔΑΔΑΣ Ανανάδες, πορτοκάλια, φράουλες,σύκα, πεπόνια,σταφύλια, λεμόνια, γκρέιπφρουτ. Στο προηγούμενο είχαμε πει ότι ανήκουν στα «μη κλιμακτηρικά» φρούτα. Δεν περιέχουν άμυλο και δεν συνεχίζουν να ωριμάζουν στην κουζίνα του σπιτιού μας. Αντίθετα,τα «κλιμακτηρικά» φρούτα,όπως τα μήλα,οι μπανάνες,τα βερίκοκα,τα αβοκάντο,τα αχλάδια,τα μάνγκο,τα δαμάσκηνα και τα ροδάκινα, συνεχίζουν να ωριμάζουν και όταν τα φέρουμε στο σπίτι αν δεν τα βάλουμε στο ψυγείο. Ενα δεκαοκτάχρονο κορίτσι βραβεύτηκε πριν από έναν μήνα από το πιο έγκυρο γερμανικό ερευνητικό κέντρο,μεταξύ άλλων και για τη Βιολογία,το Μax Ρlanck Ιnstitut.Και πήρε το βραβείο από τα χέρια του ίδιου του προέδρου της Γερμανικής Δημοκρατίας στον διαγωνισμό των μαθητικών επιστημονικών εργασιών γιατί παρακολούθησε με μια φωτογραφική μηχανή και έναν χρωματογράφο αερίου τη διαδικασία ωρίμανσης των μήλων.Δεν είναι κάτι εντελώς πρωτότυπο αφού υπάρχουν εργασίες ακόμη και από το 1951, αλλά το θέμα εξακολουθεί να απασχολεί.Διότι βολεύει πολύ τους παραγωγούς να κόβουν τα φρούτα όταν ακόμη είναι άγουρα και σκληρά για να μεταφέρονται πιο εύκολα και με λίγες απώλειες και φθάνοντας στον προορισμό τους να μπορoύν να ωριμάσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα.Γι΄ αυτό υπάρχουν ακόμη και ειδικές «γεννήτριες ωρίμανσης»,μηχανήματα δηλαδή που τα γεμίζεις με ένα ειδικό υγρό και παράγουν εκείνη τη χημική ουσία την απαραίτητη για να γίνει η ωρίμανση χιλιόμετρα μακριά από το φυτό,μέσα σε πέντε εικοσιτετράωρα,σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο.Υπάρχει μάλιστα και κλίμακα ωρίμανσης: στο 1 είναι η καταπράσινη μπανάνα,στο 4 η κάπως κίτρινη με υποπράσινες περιοχές.Η χημική αυτή ουσία,που βρίσκεται και στη φύση αλλά διοχετεύεται και με τη βοήθεια μηχανημάτων,όντας υπεύθυνη για την ωρίμανση,είναι μια φυτοορμόνη,η μοναδική σε αέρια κατάσταση,και το όνομα αυτής αιθυλένιο. Οταν υπάρξουν οι κατάλληλες για κάθε φυτό καιρικές συνθήκες, από ένα αμινοξύ,την L-μεθιονίνη,με την επίδραση του φωτός, του οξυγόνου και άλλων ουσιών,παράγεται το αιθυλένιο.Αυτό βάζει σε κίνηση την όλη διαδικασία της ωρίμανσης των καρπών και όταν αρχίσει να παράγεται μόνο να την επιβραδύνει μπορεί ο άνθρωπος σε ορισμένες περιπτώσεις με την ψύξη αλλά όχι και να την αντιστρέψει.Εκκρίνονται τα κατάλληλα ένζυμα και η χλωροφύλλη που επικρατούσε στους άγουρους καρπούς δίνει τη θέση της στις διάφορες χρωστικές για να τους «βάψουν» με όμορφα χρώματα,το άγευστο άμυλο πολλών καρπών μετατρέπεται σε σάκχαρα και η πηκτίνη που κρατούσε τον καρπό σκληρό αποικοδομείται και τα τοιχώματα των κυττάρων μαλακώνουν.Επίσης το αιθυλένιο φροντίζει να μειωθεί και η αντοχή στο κοτσάνι ώστε το φυτό (προγραμματισμένα βέβαια) να δυσκολεύεται να συγκρατήσει τον καρπό.Ο καρπός φθάνει φυσιολογικά στην ωρίμανση. Εκεί όμως αρχίζει και ο διαχωρισμός των φρούτων στα κλιμακτηρικά και μη.Αυτά που συνεχίζουν να ωριμάζουν εκλύουν περισσότερο αιθυλένιο και γίνονται ακόμη πιο γλυκά ενώ φθάνοντας στο αποκορύφωμα αρχίζει η φυσιολογική παρακμή.Για να επιβραδύνουμε την όλη διαδικασία τα βάζουμε στο ψυγείο. Τυχόν χτυπήματα σε αυτούς τους καρπούς προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη έκλυση αιθυλενίου.Τα μήλα βγάζουν τόσο πολύ αιθυλένιο που μπορείς να τα βάλεις μαζί με άλλα άγουρα ακόμη φρούτα σε κλειστό χώρο και να επιταχυνθεί η ωρίμανσή τους.Τα ροδάκινα,που είναι τώρα στην εποχή τους,χαλούν πιο εύκολα από τα μήλα και τα αχλάδια.Σε αυτό συμβάλλει η σύσταση του φλοιού,που είναι πολύ πιο πορώδης και χωρίς εκείνο το λεπτό επίχρισμα της κηρώδους ουσίας των μήλων και των αχλαδιών.Η ουσία αυτή μοιάζει λίγο με παραφίνη και βοηθάει να μη δημιουργούνται εύκολα ρωγμές και να μην μπαίνει υγρασία στο εσωτερικό.(Ενα λευκό επίχρισμα που βλέπουμε συχνά στον φλοιό του δαμάσκηνου και των μαύρων σταφυλιών δεν είναι κερί αλλά ένα είδος ακίνδυνου μύκητα.) Εν τω μεταξύ,κάτω από τον πορώδη φλοιό του ροδάκινου συνεχίζεται ο μεταβολισμός και άρα η καύση των σακχάρων,που με την άνοδο της θερμοκρασίας γίνεται και εντονότερη σε ρυθμό,οπότε αυξάνεται η διαπνοή, αφού τα αέρια διαπερνούν εύκολα τον πορώδη φλοιό συρρικνώνοντας τον καρπό.Επίσης εκεί επάνω αναπτύσσονται ευκολότερα διάφοροι μικροοργανισμοί που συμβάλλουν στο σάπισμα.Γι΄ αυτό πλένουμε τα ροδάκινα λίγο προτού τα φάμε μόνο και δεν τα βάζουμε κοντά σε μήλα,αχλάδια,μπανάνες και ντομάτες,γιατί το αιθυλένιο που παράγουν επιταχύνει την αλλοίωση των ευαίσθητων αυτών φρούτων.Εκτός και αν είναι πολύ άγουρα,οπότε τα κλείνουμε στην ίδια σακούλα με ένα μήλο για μερικές ώρες και βγαίνουν...έτοιμα. |
Κεράσια: Πλούσια σε γεύση και θρεπτικά συστατικά Γράφει: Βαραγιάννης Α. Παναγιώτης , Kλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος M.Med.Sc Όπου ακούς πολλά κεράσια... κράτα και μεγάλο καλάθι! Αντιστρέφοντας τη λαϊκή παροιμία δίνουν στον οργανισμό ποικιλία θρεπτικών συστατικών, βιταμινών και ιχνοστοιχείων ικανά να συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία του, στην πρόληψη και άλλοτε στη θεραπεία πολλών νοσημάτων και εκφυλιστικών παθήσεων. Τα κεράσια έχουν ως πιθανό τόπο καταγωγής, μια μικρή πόλη της Μικράς Ασίας, την Κερασούντα, από όπου πιστεύεται ότι πήραν και το όνομα τους. Έπειτα έφτασαν στην Ιταλία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Στην Ελλάδα παράγονται στην Πιερία, την Έδεσσα, τη Ροδόπη, τα Γρεβενά, και σε άλλα μέρη της βόρειας Ελλάδας ενώ θεωρούνται εξαιρετικής ποιότητας. Πιο συγκεκριμένα, η χώρα μας κατέχει την 10η θέση στον κόσμο σε παραγωγή κερασιών με 43,000 τόνους το χρόνο. Τέλος, η κερασιά ανήκει στο γένος προύνος, στην οικογένεια ροδίδες, στην τάξη ροδώδη και είναι αγγειόσπερμο δικότυλο φυτό. Έχει πολλές ποικιλίες, οι πιο γνωστές είναι η κερασιά Ρουπκόβου, η πετροκερασιά, η Ναπολέων και η κερασιά βοδενών, οι οποίες προέρχονται από την αγριοκερασιά. Ποσοστά περιεκτικότητας σε θρεπτικά στοιχεία Το κεράσι περιέχει αρκετά μεταλλικά άλατα, φυτικές ίνες και ελαγικό οξύ. Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη Α, βιταμίνη C, βιταμίνη B, σε κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, μαγνήσιο και χαλκό. Ένα κεράσι αποδίδει 4 θερμίδες. Οφέλη για την υγεία Τα κεράσια είναι πλούσια σε φυτοστερόλες, που ανήκουν στην ομάδα των στερολών και αποτελούν φυσικά συστατικά των φυτών. Είναι ουσίες που δεν αποδίδουν ενέργεια κι έτσι δεν συνεισφέρουν στη θερμιδική πρόσληψη του οργανισμού. Πολλές όμως έρευνες έχουν δείξει ότι η πρόσληψη επαρκών ποσοτήτων φυτοστερολών οδηγεί στη μείωση των επιπέδων ολικής χοληστερόλης στο αίμα. Αυτό συμβαίνει είτε με τη μείωση της εντερικής απορρόφησης της χοληστερόλης που προσλαμβάνεται από την τροφή είτε με αλλαγές στον μεταβολισμό της χοληστερόλης στα εντερικά κύτταρα. Αυξάνουν τη φυσική άμυνα του οργανισμού προς τις ασθένειες ενώ διαθέτουν αντισηπτικές ιδιότητες, ενάντια σε φλεγμονές και λοιμώξεις (J Nutr. 2006). Μία έρευνα σχετικά με τη θεραπευτική αξία των κερασιών υποστηρίζει ότι ο χυμός τους αποτελεί ένα ισχυρό αντιβακτηριακό παράγοντα ενάντια στην τερηδόνα των δοντιών. Πιο συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι ο χυμός κερασιών καταστέλλει κατά 89% τη δραστηριότητα των ενζύμων εκείνων που οδηγούν στο σχηματισμό πλάκας, δηλαδή, το αρχικό σύμπτωμα της τερηδόνας. Άλλη μια σημαντική δράση των κερασιών είναι η εξής: Μειώνουν αισθητά την πνευματική κόπωση, και είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για τους μαθητές σε περιόδους εξετάσεων, στο τέλος της σχολικής χρονιάς, όπου υπάρχουν σε αφθονία. Αντίστοιχη δράση έχουν και στη σωματική κόπωση κυρίως λόγω της τέφρας των μεταλλικών αλάτων που περίεχουν, αυξάνοντας τα αλκαλικά αποθέματα του οργανισμού (Br J Sports Med. 2006) Τα κεράσια γενικά έχουν γεύση γλυκιά, όξινη και στυφή και έχουν θερμαντική δράση στον οργανισμό. Ενδείκνυνται στην αναιμία, κυρίως λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε σίδηρο καθώς προάγουν την αιμοποίηση. Επίσης, είναι πολύτιμα και σε αυτούς που παρακολουθούν μια δίαιτα αδυνατίσματος, γιατί οι υδατάνθρακες, που περιέχουν, ικανοποιούν την αίσθηση του γλυκού, χωρίς να προσδίδουν πολλές θερμίδες. Ταυτόχρονα, δρουν αποτοξινωτικά, για το ήπαρ, τη χολή, τους αδένες και γενικότερα τον οργανισμό. Ακόμη, ευνοούν την καλή λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος, ενώ είναι διουρητικά και χωνευτικά. Πολλοί μάλιστα συνηθίζουν να κρατάνε τα κοτσάνια των κερασιών και να τα χρησιμοποιούν το χειμώνα για την παρασκευή διουρητικών ροφημάτων. Επίσης, ευνοούν την καλή λειτουργικότητα του εντέρου, ενώ δρουν ως καθαρτικά και ως υπακτικά, κυρίως λόγω των φυτικών ινών και των οργανικών οξέων, που περιέχουν. Επιπρόσθετα, λόγω των μεταλλικών αλάτων και ιχνοστοιχείων, που περιέχουν, δρουν, ανακουφιστικά, σε ρευματικούς πόνους και την ουρική αρθρίτιδα (J Nutr. 2003). Τέλος, τα κεράσια είναι ιδιαίτερα πλούσια σε κάποιες φυτικές χημικές ουσίες που ονομάζονται ανθοκυανίνες οι οποίες τους δίνουν και το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα. Μια πρώτη δράση των ανθοκυανίδων είναι η εξουδετέρωση καρκινογόνων ουσιών. Επίσης, σε άλλες μελέτες (University of Michigan) βρέθηκε ότι αυξάνουν κατά 50% την παραγωγή ινσουλίνης από τα κύτταρα του παγκρέατος. Επομένως η κατανάλωση κερασιών πιθανόν να βοηθά εκτός από την πρόληψη του καρκίνου και στην πρόληψη του σακχαρώδη διαβήτη. Πιο συγκεκριμένα, οι ανθοκυανίνες, λόγω αυξημένης έκκρισης ινσουλίνης θα μπορούσαν να προδίδουν ένα καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο αποτρέποντας την υπερ- ή υπό-γλυκαιμία και κατά συνέπεια το διαβήτη. Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης Έχουν σχήμα σφαιρικό και η φλούδα τους είναι λεία και γυαλιστερή. Είναι μικρά σε μέγεθος και το χρώμα τους είναι διαφορετικό ανάλογα με την ποικιλία. Αναζητήστε κεράσια τα οποία δεν είναι γδαρμένα, παραμορφωμένα, μουχλιασμένα ή ζαρωμένα. Αγοράστε μόνο ό,τι θέλετε να καταναλώσετε τις αμέσως επόμενες ημέρες. Για να κρατήσετε τα κεράσια φρέσκα τοποθετήστε τα στη συντήρηση του ψυγείου. Η συντήρηση έχει περισσότερη υγρασία από το υπόλοιπο ψυγείο και θα βοηθήσει τα κεράσια να διατηρηθούν φρέσκα για μεγαλύτερο χρόνο. Προτού τα καταναλώσετε πρέπει να τα πλύνετε με άφθονο ζεστό νερό. Προτεινόμενος τρόπος συντήρησης Γνωρίζουμε ότι κατά την περίοδο της ωρίμανσης αυξάνονται οι υδατάνθρακες μέσα στο φρούτο από 7% έως 10% στο 16% με 18% ενώ συγχρόνως μειώνεται η περιεκτικότητά του σε νερό. To κεράσι ευτυχώς κατάφερε να γλιτώσει από τα βιολογικά βελτιωτικά και χημικά και να παραμείνει πιστό στην φυσική του πορεία: να ωριμάζει, δηλαδή μόνο το καλοκαίρι, επιτρέποντας να το δοκιμάζουμε μόνο μερικές εβδομάδες ετησίως. Προτεινόμενος τρόπος μαγειρέματος Τα κεράσια τρώγονται κυρίως σαν φρέσκα φρούτα. Υπάρχουν και κονσερβοποιημένα, και χρησιμοποιούνται για την κατασκευή γλυκών, ενώ συνδυάζονται ωραία σε γλυκά τύπου τούρτας και τάρτας. Χρησιμοποιούνται επίσης, ως γλυκά του κουταλιού τα οποία γίνονται από όλες τις ποικιλίες. Τα κουκούτσια, χρησιμοποιούνται για να δίνουν άρωμα στο ‘μπράντυ’. Τέλος, από τα μαύρα πικρά κεράσια απολαμβάνουμε το Kirsch, το Cherry Brandy, και διάφορα άλλα ποτά. Κρατήστε μεγάλο καλάθι Στην Παρισινή Κομμούνα, τον 19ο αιώνα, τα κεράσια έγιναν το απόλυτο σύμβολο καθώς ένα ερωτικό τραγούδι, «Ο καιρός των κερασιών», γραμμένο αρκετά χρόνια νωρίτερα, αφιερώθηκε από τον δημιουργό του, τον J.B. Clement, σε μια νοσοκόμα που σκοτώθηκε στη διάρκεια των συμπλοκών. Πολύ πριν όμως από τους ηρωικούς συμβολισμούς του, το ολόγλυκο φρούτο του καλοκαιριού φαίνεται ότι ήταν γνωστό στη Μεσόγειο - ο Θεόφραστος τα περιγράφει γύρω στο 300 π.Χ. Τα καλλιεργούσαν στην περιοχή της Κερασούντος μόνο που δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη αν το φρούτο πήρε το όνομα από την πόλη ή η πόλη από το φρούτο. Οπως και να 'χει, τα κεράσια μεταφέρθηκαν στην Ιταλία και από εκεί κυρίευσαν τον κόσμο όλο κρατώντας κάτι από την ελληνική καταγωγή τους (φαίνεται ότι το αγγλικό cherry ή το γαλλικό cerise κρατάει από το αρχαίο ελληνικό κέρασος). Τα είδη του κερασιού είναι μόλις δύο, τα γλυκά και τα ξινούτσικα (το γνωστό μας βύσσινο), οι ποικιλίες όμως αμέτρητες. Μια από αυτές τουλάχιστον έχει... ονοματεπώνυμο: Τα Τραγανά Ροδοχωρίου Νάουσας, με το σκούρο κόκκινο χρώμα τους ανήκουν στα ξεχωριστά Προϊόντα με Ονομασία Προέλευσης, έχει αναγνωριστεί δηλαδή η εξαιρετική τους ποιότητα. Κατά τα άλλα αρχίζουν την... καριέρα τους κάθε χρόνο γύρω στον Ιούνιο, με την εμφάνιση των ανοιχτόχρωμων πετροκέρασων για να ακολουθήσουν λίγο αργότερα τα περίφημα κεράσια της Εδεσσας (στις λαϊκές τα συναντάμε και ως Βοδενών), της Πιερίας και πολλών άλλων περιοχών. Διατροφική αξία Η αλήθεια είναι ότι όπου ακούς πολλά κεράσια μη διστάσεις να τα φας! Φρούτο με πολλά ιχνοστοιχεία και βιταμίνες (πλουσιότατο σε καροτίνη), θεωρείται ότι καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες, ότι έχει αντισηπτικές ιδιότητες, ότι μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της χοληστερίνης κι ένα σωρό άλλες ιδιότητες. Κι όλα αυτά με μόλις 47 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. Λικέρ κεράσι 1 λίτρο βότκα ή μπράντι ή τσίπουρο ½ κιλό κεράσια 300 γρ. ζάχαρη λίγα γαρίφαλα και 1 μπαστούνι κανέλας (προαιρετικά) Αφαιρούμε τα κουκούτσια από τα κεράσια πάνω από μια κατσαρόλα για να μαζέψουμε τους χυμούς. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και τα κεράσια και τα αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να λειώσει η ζάχαρη. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει και το βάζουμε σε μια γυάλα που κλείνει αεροστεγώς μαζί με τη βότκα ή όποιο ποτό χρησιμοποιήσουμε και τα κανελογαρίφαλα. Αφήνουμε τη γυάλα κλειστή για 40 μέρες, ανακατεύοντας πότε πότε. Σουρώνουμε το ποτό, το βάζουμε σε μπουκάλια και περιμένουμε ακόμη 1-2 εβδομάδες πριν το πιούμε. |
Η κατανάλωσή του οδηγεί σε καλό βραδινό ύπνο Για έναν απολαυστικό βραδινό ύπνο δεν αρκεί μόνο ένα αναπαυτικό στρώμα και ένα καλό μαξιλάρι, αλλά σύμφωνα με νέα βρετανική μελέτη ίσως να χρειάζεται και ένα… ποτήρι χυμού κεράσι! Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Northumbria ΚΟΡΥΦΗ διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση χυμού κεράσι, αυξάνει σημαντικά τα επίπεδα της ορμόνης-«ρυθμιστή» του ύπνου, μελατονίνης, στον οργανισμό. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν ενδεχομένως να προσφέρουν μια «φυσική» λύση σε όσους ταλαιπωρούνται από προβλήματα ύπνου, αϋπνία ή ακόμα και τζετ λαγκ, μετά από μακρινά ταξίδια. Χυμός κεράσι περισσότερα! |
http://users.sch.gr/babaroutsoup/diatrofi/trofes/trofimamain1.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου