ΥΛΙΚΑ
1 ΚΟΚΚΙΝΟ ΛΑΧΑΝΟ
1 ΣΚΕΛΙΔΑ ΣΚΟΡΔΟ
ΑΛΑΤΙ ,ΠΙΠΕΡΙ
ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ,ΞΥΔΙ ΚΡΑΣΙΟΥ
ΤΡΙΜΜΕΝΟ ΚΑΡΟΤΟ ΚΑΙ ΠΙΠΕΡΙΑ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΧΑΝΟ ΛΕΠΤΕΣ ΛΩΡΙΔΕΣ
ΤΡΙΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ
ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΟ ΣΕΛΙΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΠΕΡΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΥΤΕΡΗ
ΑΛΑΤΙ ,ΠΙΠΕΡΙ ,ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ΤΟ ΛΥΩΜΕΝΟ ΣΚΟΡΔΟ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΜΕ ΚΑΛΑ
ΠΟΙΟ ΝΟΣΤΙΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΕΙ 4-5 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ .
sou-birthday-cupcakes.blogspot.com
Ρεπάνι
Το ρεπάνι κοινώς γνωστό και ως ραπάνι είναι μονοετές ή διετές φυτό του γένους Ράφανος και ανήκει στην οικογένεια των Κραμβοειδών (Brassicaceae).
Η χρήση του ραπανιού, που στην αρχαιότητα ήταν γνωστό ως ραφανίδα (Θεόφραστος), αναφέρεται στη θεραπευτική από πολλούς αρχαίους συγγραφείς. Το συνιστούσαν σαν ορεκτικό, αντιβηχικό, για τη διάλυση νεφρολίθων, χολόλιθων, σαν φάρμακο κατά της υδρωπικίας, του ερυσιπέλατος, της αρθρίτιδας, των ηπατικών παθήσεων, κτλ. Το όνομα ραφανίς (ραπάνι) είναι πιθανό να προέρχεται από σύντμηση των λέξεων ραδίως - φαίνεσθαι, εξαιτίας της γρήγορης ανάπτυξης του φυτού.
Καλλιεργείται για τη σαρκώδη ρίζα του σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο.
Ο βλαστός του έχει διατομή σε σχήμα δίσκου, όπως του καρότου και των τεύτλων.
Τα φύλλα του είναι τριχωτά, συνήθως ακέραια και φύονται σαν ρόδα κοντά στο δίσκο.
Η σαρκώδης ρίζα του (ριζοκόνδυλος) έχει σχήμα σφαιρικό ή κωνικό και μακρύ ανάλογα με την ποικιλία.
Το χρώμα της ρίζας ποικίλει από λευκό , κόκκινο, ροζ και πορφυρό .Το βάρος της είναι από μερικά γραμμάρια και φτάνει μέχρι 1 κιλό στη ποικιλία dalkon της Ιαπωνίας.
Τα ρεπάνια είναι ανθεκτικά στις χαμηλές θερμοκρασίες. Οι διάφορες ποικιλίες διακρίνονται σε ανοιξιάτικες πού δίνουν ριζοκόνδυλους για λίγο χρόνο και 30 περίπου μέρες μετά τη σπορά. Η γεύση τους είναι ήπια καυστική.
Τυπικά καλοκαιρινές που δίνουν ριζοκόνδυλους για αρκετό χρονικό διάστημα και 40-50 μέρες μετά τη σπορά.
Χειμωνιάτικες που οι ρίζες τους αναπτύσσονται αργά , έχουν πιο καυτερή γεύση.
Η σπορά των ρεπανιών αρχίζει από την Άνοιξη και συνεχίζεται κάθε 10 μέρες για να υπάρχει συνεχής παραγωγή.
Όταν αποκτήσουν μέγεθος κατάλληλο τότε ξεριζώνονται και στέλνονται στο εμπόριο.
Τα ρεπάνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C και έχουν πολλές φυτικές ίνες συμβάλλοντας στην κινητικότητα του εντέρου. Τρώγονται ωμά και σε σαλάτες είναι δε περίφημο ορεκτικό λόγω της πικάντικης γεύσης τους.
Υπάρχουν κάποιες ποικιλίες λιγότερο γνωστές στην Ελλάδα που δεν καλλιεργούνται για τη ρίζα τους αλλά για τα φύλλα τους και τους καρπούς τους και τρώγονται κυρίως στις περιοχές της Ασίας.
Βικιπαίδεια
Βλ. Επίσης
1 ΚΟΚΚΙΝΟ ΛΑΧΑΝΟ
1 ΣΚΕΛΙΔΑ ΣΚΟΡΔΟ
ΑΛΑΤΙ ,ΠΙΠΕΡΙ
ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ,ΞΥΔΙ ΚΡΑΣΙΟΥ
ΤΡΙΜΜΕΝΟ ΚΑΡΟΤΟ ΚΑΙ ΠΙΠΕΡΙΑ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΧΑΝΟ ΛΕΠΤΕΣ ΛΩΡΙΔΕΣ
ΤΡΙΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ
ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΟ ΣΕΛΙΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΠΕΡΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΥΤΕΡΗ
ΑΛΑΤΙ ,ΠΙΠΕΡΙ ,ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ΤΟ ΛΥΩΜΕΝΟ ΣΚΟΡΔΟ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΜΕ ΚΑΛΑ
ΠΟΙΟ ΝΟΣΤΙΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΕΙ 4-5 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ .
sou-birthday-cupcakes.blogspot.com
Ρεπάνι
Το ρεπάνι κοινώς γνωστό και ως ραπάνι είναι μονοετές ή διετές φυτό του γένους Ράφανος και ανήκει στην οικογένεια των Κραμβοειδών (Brassicaceae).
Η χρήση του ραπανιού, που στην αρχαιότητα ήταν γνωστό ως ραφανίδα (Θεόφραστος), αναφέρεται στη θεραπευτική από πολλούς αρχαίους συγγραφείς. Το συνιστούσαν σαν ορεκτικό, αντιβηχικό, για τη διάλυση νεφρολίθων, χολόλιθων, σαν φάρμακο κατά της υδρωπικίας, του ερυσιπέλατος, της αρθρίτιδας, των ηπατικών παθήσεων, κτλ. Το όνομα ραφανίς (ραπάνι) είναι πιθανό να προέρχεται από σύντμηση των λέξεων ραδίως - φαίνεσθαι, εξαιτίας της γρήγορης ανάπτυξης του φυτού.
Καλλιεργείται για τη σαρκώδη ρίζα του σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο.
Ο βλαστός του έχει διατομή σε σχήμα δίσκου, όπως του καρότου και των τεύτλων.
Τα φύλλα του είναι τριχωτά, συνήθως ακέραια και φύονται σαν ρόδα κοντά στο δίσκο.
Η σαρκώδης ρίζα του (ριζοκόνδυλος) έχει σχήμα σφαιρικό ή κωνικό και μακρύ ανάλογα με την ποικιλία.
Το χρώμα της ρίζας ποικίλει από λευκό , κόκκινο, ροζ και πορφυρό .Το βάρος της είναι από μερικά γραμμάρια και φτάνει μέχρι 1 κιλό στη ποικιλία dalkon της Ιαπωνίας.
Τα ρεπάνια είναι ανθεκτικά στις χαμηλές θερμοκρασίες. Οι διάφορες ποικιλίες διακρίνονται σε ανοιξιάτικες πού δίνουν ριζοκόνδυλους για λίγο χρόνο και 30 περίπου μέρες μετά τη σπορά. Η γεύση τους είναι ήπια καυστική.
Τυπικά καλοκαιρινές που δίνουν ριζοκόνδυλους για αρκετό χρονικό διάστημα και 40-50 μέρες μετά τη σπορά.
Χειμωνιάτικες που οι ρίζες τους αναπτύσσονται αργά , έχουν πιο καυτερή γεύση.
Η σπορά των ρεπανιών αρχίζει από την Άνοιξη και συνεχίζεται κάθε 10 μέρες για να υπάρχει συνεχής παραγωγή.
Όταν αποκτήσουν μέγεθος κατάλληλο τότε ξεριζώνονται και στέλνονται στο εμπόριο.
Τα ρεπάνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C και έχουν πολλές φυτικές ίνες συμβάλλοντας στην κινητικότητα του εντέρου. Τρώγονται ωμά και σε σαλάτες είναι δε περίφημο ορεκτικό λόγω της πικάντικης γεύσης τους.
Υπάρχουν κάποιες ποικιλίες λιγότερο γνωστές στην Ελλάδα που δεν καλλιεργούνται για τη ρίζα τους αλλά για τα φύλλα τους και τους καρπούς τους και τρώγονται κυρίως στις περιοχές της Ασίας.
Βικιπαίδεια
Βλ. Επίσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου